Kleine kunst met een grote K

Is het ‘Het meisje met de parel’ van Vermeer? Nee, het is ‘De oude bureaulamp met het witte knopje’. Dit is een van mijn favorieten…

Maaike interviewde een van haar favoriete kunstenaars, de Belgische ‘Landschip’.

Een schilderij van de Belgische kunstenaar ‘Landschip’ staat al flinke tijd op mijn verlanglijstje. Zijn – absurdistische – werken doen me echt wat. Waarom maakt hij wat hij maakt?

Vertel eens iets meer over jezelf?
“Ik kom uit Antwerpen, een goede omgeving om al vroeg met kunst in aanraking te komen. Mijn enige voltooide studie was die aan de stedelijke kleuterschool. Ik herinner me nog goed de kleuterjuf die me aanmoedigde om te schilderen en te tekenen, ze heeft wat ik toen maakte een keer gebundeld. Ik heb die kleutertekeningen nóg.”

Hoe kom je aan die naam?
“Er viel in mijn jeugd naar het schijnt geen land met me te bezeilen. Ooit gebruikte ik andere pseudoniemen, maar Landschip bleef. Een woord dat klinkt alsof het in het dagelijks taalgebruik thuishoort. Met scheepvaart heb ik ook altijd te maken gehad: mijn favoriete opa, waarvan ik veel geleerd heb, heeft het grootste deel van z’n leven op schepen doorgebracht en mijn vader heeft zijn hele leven voor een scheepsbouwbedrijf gewerkt. In zijn deel van de familie hadden we ook twee kapiteins op de lange vaart. Scheepvaart was overal, het fascineerde me.”

Waar haal je je inspiratie vandaan?
“Ik weet nooit waar ik aan begin als ik een vers doek of paneel  met verf te lijf ga. Er gaat dus geen creatief nadenken aan vooraf. En inspiratie in de zin van ‘een ingeving’ is me ook vreemd. Wat ik maak is vooral een impulsieve reactie op wat ik om me heen zie. Of een spontane neerslag van associaties in mijn nooit rustige hoofd. Ik associeer vaak uiteenlopende flarden van wat ik zie, lees en hoor. Over kunst en cultuur net zo goed als over de meest triviale dingen. Ik heb geen missie, ik wil niets aantonen, ik wil alleen maar tonen.”

Je schilderijen hebben vaak iets absurdistisch.
“Ik ervaar het leven als absurd en wat ik schilder is daar blijkbaar de neerslag van.”

Heb je een doel met je kunst?
“Misschien een soort spoor nalaten, van mij als individu, en in ruimere zin van menszijn of zo. We komen nooit meer te weten wat de mensen in Lascaux (bekende grotwandschilderingen, red.) enkele tienduizenden jaren geleden bezielde om wandschilderingen te maken, maar wat ze nalieten maakt hier en nu deel uit van vele miljoenen mensen die er afbeeldingen van gezien hebben in boeken, of op het internet. Dat aspect van beeldgeheugen als cultuurdrager fascineert me.”

Waarom zijn je kunstwerken relatief klein? En waarom staan de maten erop?
“Dat heeft met mijn gezichtsvermogen te maken: grote oppervlakten kan ik niet overzien, kleine wel. Kleine werken halen de toeschouwers bovendien dichterbij: om m’n schilderijtjes echt te zien moet je er dichtbij komen. Ik heb graag dat mijn werken goed hanteerbaar zijn. In huizen van mensen die zich graag met kunst omringen, eisen kleine werken weinig ruimte op. Ze kunnen er zachtaardig aanwezig zijn en deel uitmaken van het dagelijks leven zonder dominant te zijn. Het kleine formaat schept een soort intimiteit. Ik roep niet graag, ik spreek graag met zachte stem. Dat ik de maten erop schrijf is een soort statement: what you see is what you get.”

Waar zou je je werk het liefst zien hangen?
“Er zijn twee soorten context. De ene: de publieke ruimte, waar werken vluchtig geconsumeerd worden. Daar ben ik met mijn dingen graag de tang op het varken. Als een soort ‘klein protest’ tegen de kunst die door grote formaten wil imponeren en overdonderen. De andere context is: geïntegreerd in het privéleven van mensen waarmee m’n schilderijtjes een langduriger soort relatie aangaan.”

Hoe duur is een gemiddeld werk van jou?
“Op dit moment zo tussen de honderd en driehonderd euro.”

De maan zal nooit meer hetzelfde zijn: ‘De maan is vandaag van Chanel’

Krijg jij dan ook niet de neiging om écht te bellen? ‘bel +31 20 674 7000’

Een mooi begin van de dag: ‘Hello world!’

En wij maar denken dat we naar ‘De schreeuw’ van Edvard Munch keken. Nope:
‘Stilleven met avocado en twee reepjes ansjovis’.

‘Oh my dinges!’

Allstar in een nieuw daglicht. ‘Koetj’.

Ik heb geen idee wat de titel ‘Auti blaf na voge’ betekent, maar ik vind dit zó’n aandoenlijk wezentje…

Maaike schreef eerder over:

• Hotspot: Pluum.
• 9x creatief met koffers.
• 10x washi-tapi in huis.
• 8x graffiti in huis.
• 10x grafische driehoeken in huis.
• 10x glazen displays in huis.
• 10x neon in huis.
• 11x teakhouten dressoirs.

Maaike Helmer (35) werkt als journalist, copywriter en ontwikkelt content en concepten voor diverse grote merken. Woontechnisch streeft ze naar iets dat het midden houdt tussen een New Yorkse loft met vintage spullen (Eames! Jieldé!) en een zen-oord (wit, wit, wit…). En dan behangen met werk van up-and-coming kunstenaars. Maaike struint graag door obscure tweedehands winkeltjes, op zoek naar dat ene warme omakleed van maar €3 of de ideale boekenkist. Over een jaar of tien hoopt ze helemaal ‘klaar’ te zijn met haar interieur. Al ben je natuurlijk nooit echt klaar, want wonen is altijd ‘work in progress’. Lees hier alle blogs van Maaike.