5 november, 2012
Onderonsje met Todd Selby
Vorige week ontmoette ik mijn grote held op het gebied van (interieur)fotografie, Todd Selby, en ging met twee gesigneerde boeken naar huis…
Een dag van tevoren kreeg ik van het The American Book Center, waar Todd afgelopen donderdag zijn nieuwste boek ‘Edible Selby’ signeerde, een reminder voor een interview met Todd. Wat bleek: tijdens mijn vakantie is mij de eerste mail helemaal ontgaan. Ik had mijn held bijna nooit ontmoet!! Gelukkig was er nog een plekje vrij in zijn overvolle agenda en voelde ik Todd – samen met collega Karine (we runnen samen Thedigitalistas.com) – onder het genot van pure chocolade en biologisch verantwoorde vruchtendrankjes aan de tand. In Maison Rika nog wel.
Welkom in Amsterdam! Of is het niet je eerste keer?
“Nee, ik ben hier vaker. Een maand geleden was ik hier nog, twee maanden geleden ook. Ik vind haring geweldig.Het enige waaraan ik kan denken in het vliegtuig op weg naar Nederland. Ik blijf die dingen eten. Ik kan zo in Amsterdam wonen. Dan eet ik elke dag sushi rijst eten met haring. Heerlijk.”
Is het je ooit opgevallen dat Amsterdammers vaak geen gordijnen hebben?
“Nu je het zegt: ja! Dan kun je lekker naar binnen kijken. Is dat echt iets Amsterdams dan?”
Ja, ikzelf heb ook geen gordijnen, maar dat is misschien ook omdat ik drie hoog woon.. Heb je trouwens ooit een Nederlands interieur geschoten?
“Onlangs nog. Niet een binnenkijker van iemands huis, maar van een restaurant. Ik fotografeerde die van chefkok en foodstylist Yvette van Boven, de auteur van Homemade Winter, een boek dat over comfort food gaat. Ze heeft een restaurant in Amsterdam – Aan de Amstel (om de hoek van mijn vorige stulpje!, red.) die ik voor mijn New York Times column fotografeerde. Het lijkt me leuk om dit vaker in Nederland te doen, al is het alleen maar voor de haring..”
Je reist de hele wereld over. Waar ben je de afgelopen tijd allemaal geweest?
“Voordat ik mijn Europese boekentournee startte, reisde ik 33 dagen achter elkaar over de hele wereld naar steden als Los Angeles, New York, San Fransisco, Tokio, Parijs… Ik ben blij als ik weer thuis ben waar ik eindelijk van een welverdiende vakantie kan genieten.”
Heerlijk hoor, waar ga je naartoe?
“Ik denk dat ik deze keer voor een staycation (‘stay at home vacation’, red.) kies. Vakantie is voor mij juist thuisblijven in New York. Hoewel, ik hoop dat mijn huis er nog staat.. (verwijzend naar orkaan Sandy, red.)”
Even iets over je boek. Waar kwam het idee vandaan om iets met eten te doen?
“Ik wilde iets totaal anders doen dan mijn eerste boek, de lezer meenemen naar een compleet andere wereld. De culinaire wereld heeft me altijd al gefascineerd: het is een creatieve wereld vol verandering. Van het een kwam het ander: ik werkte 2 jaar lang aan ‘Edible Selby’, wat niet zo’n gemakkelijke klus bleek te zijn.”
Oh, vertel…
“De restaurantwereld is erg laks: men antwoordde niet op mijn emails of belletjes. Het boeide ze totaal niet of ze in een boek kwamen. Daarnaast staan chefkoks niet echt te wachten op een fotograaf in de keuken. Alle reportages in ‘Edible Selby’ maakte ik tijdens openingstijd en dat was natuurlijk erg hectisch in de keuken. Voor mijn boek heb ik echt het vertrouwen moeten winnen van de mensen.”
Hoe heb je de mensen en de restaurants in het boek geselecteerd?
“Dat is allemaal via vrienden en kennissen gegaan. Via een goede vriend op Mallorca bijvoorbeeld kwam ik bij Emilio Fernández terecht. Hij runt samen met zijn dochter het restaurant Sa Foradada. De plek is zo bijzonder omdat het op een klif is gebouw en alleen toegankelijk is per boot. Emilio maakt de lekkerste paella. Iemand die ik ken in Italië tipte mij juist het tentje L’Osteria Senz’Oste iets buiten Venetië in Valdobbiadene. Via via ben ik dus op alle adresjes gekomen.”
Duurden de shoots voor de restaurants in ‘Edible Selby’ net zo lang als die in je eerste boek?
“Veel langer zelfs. Het werk in ‘Edible Selby’ ging vaak gepaard met trips naar de markt, de voorbereidingen van het diner.. Dan ben je zo een hele dag zoet.”
In het boek staan ook je meest favoriete recepten. Houd je zelf ook van koken?
“Heel erg, alleen heb ik daar nooit tijd voor. Omdat ik de hele wereld afreis, eet ik vaak drie keer per dag in een restaurant. Dat gaat op den duur erg vervelen. Dan waardeer je thuis koken véél meer.”
Wat is je favoriete stad?
“Tokio, omdat het me fascineert. Tijdens een wandeling door de stad stuitte ik op het Bunny Café, een café waar je betaalt om met een konijn te spelen. Je kunt ze niet alleen maar aaien of eten te geven, ook aankleden! Hoe meer je met het beest doet, hoe hoger de rekening. Crazyness! Ik heb me rot gelachen…”
Klinkt als het Cat Café, ook in Tokio!
“Ja, daar had ik ook al eerder van gehoord, maar het Bunny Café was nieuw voor mij. Dat kan alleen maar in Tokio gebeuren.”
Misschien een idee voor boek drie, de meest fascinerende cafés…
“Ja, dat kan ik doen. Dan hoef ik alleen maar in Tokio te fotograferen. Dat scheelt wel weer.”
Hoe ziet je eigen woning eruit?
“Niet echt bijzonder. Ik houd niet van prullaria, mijn huis is dan ook erg clean. Er staat bijvoorbeeld één grote boekenkast vol boeken, ik ben een echte boekenverzamelaar namelijk. Daarnaast geniet ik vooral van het uitzicht over New York.”
Welk interieur staat er op je wensenlijstje om te fotograferen?
“Het Witte Huis met de Obama’s erin. Of het International Space Center, een ruimtestation dat in een baan om de aarde draait. Het klinkt onmogelijk, maar laatst was daar een televisiecrew te gast, dus wie weet voor in de toekomst…”
The Selby outerspace… Je illustreert ook. Waar kwam dat ineens vandaan?
“Ik begon pas met illustreren voor mijn eerste boek ‘The Selby is in your place’. Daarvoor had ik nog nooit een potlood vastgehouden. Just wanted to mess around!”
Het wierp wel z’n vruchten af. Zo kreeg je een vette klus bij Louis Vuitton! Nog een laatste vraag. Hoe begon jij je fotografiecarrière?
“Leuke vraag! Dat weet namelijk bijna niemand. Voor Spin Magazine moest ik de meest smerige toiletten fotografen in het kader van hun ‘Filthy Rock ‘n Roll Issue’. Misschien was ik de enige die het wilde doen. A nice way to kick off my career huh…”
