Compact wonen op 60m2 met stunning raambekleding
Christel en Rob wonen samen in Haaren, in een recreatiegebied waar permanent gewoond mag worden. Wel met strikte regels; zo mochten ze niet groter bouwen dan 60m2. Daar word je vanzelf creatief van. Door bijvoorbeeld te werken met veel licht, glas en de juiste raambekleding..
Christel is interieurarchitect voor Villa Pardoes van de Efteling, geeft online interieuradvies en is daarnaast ook bouwkundige. Zodoende kon ze samen met haar partner Rob twee huizen bouwen op de grond die zij kochten in Haaren. Op een vrijdagmiddag toog ik af naar het zuiden van het land, door de weilanden, voor de nieuwste binnenkijker. Een zeer bijzondere, aangezien Christel en Rob alles op het terrein zelf ontwierpen. Tja, je zult er maar wonen. Wat een luxe!
Prachtig huis. En zelf ontworpen ook, hoe ging dat in z’n werking?
“Mijn partner Rob is architect en kwam hier 23 jaar geleden wonen omdat hij graag een huis voor zichzelf wilde bouwen. Destijds was hier helemaal niets; het was één grote wildernis en op dit stuk grond stonden allemaal kleine schuurtjes. Het puin ruimen duurde een volle maand; in totaal stond de teller op twee ton aan vuil. Het stuk grond waar nu het woongedeelte staat en het stuk waar ons kantoor staat, was eigendom van dezelfde man. Rob kon uiteindelijk de grond kopen omdat hij ooit voor deze man een huis had ontworpen. Destijds had hij alleen niet de financiële middelen om een huis te bouwen, dus verkocht hij van alles: van zijn saxofoon tot aan zijn waterbed!”
Vonden jullie nog van alles in die schuurtjes?
“Jazeker, er kwam van alles tevoorschijn. Zo vonden we een schijf om te pottenbakken, een schietschijf en zelfs een opblaasbare ‘schoen’ om op het water te lopen. Je kunt wel zeggen dat de vorige eigenaar een zeer creatieve man was.. Veel gaven we weg aan vrienden, die waren er erg blij mee.”
Kun je eens wat meer vertellen over de buurt?
“Het zag er destijds anders uit. Vooral de omgeving, er woonde nog bijna niemand. Je zat hier echt in the middle of nowhere. Dit was en is nog steeds een recreatiegebied waar iedereen zijn eigen grond heeft. Veel recreanten uit de Randstad stonden hier vroeger met een (sta)caravan of een vakantiehuisje. Pas later zijn hier mensen gaan wonen.”
Waar moesten jullie allemaal rekening mee houden?
“De eigenaar van de grond wilde graag een slotgracht bouwen. Dat zagen wij alleen niet zitten. We sloegen aan het schetsen en legden allemaal ideeën voor aan de gemeente. Zonder resultaat, alles werd afgekeurd. Er zijn strikte regels voor het bouwen op deze grond. Zo mag het huis niet groter dan 60m2 zijn, het mag maximaal 4,5 meter hoog zijn en een plat dak mag bijvoorbeeld niet. Veel beperkingen, dus. Daar word je vanzelf creatief van. Al die restricties hebben natuurlijk ook zo zijn voordelen; zo wordt deze buurt niet meteen zo’n typische villawijk.”
Hoe ging het ontwerpproces in z’n werking?
“Het ontwerpen deden we samen want zelf ben ik ook bouwkundige. Er lag hier al een fundering, daar zijn we op verder gaan werken, dat scheelde een boel. Het atelier gedeelte heeft een extra verdieping, dat is ideaal als logeerruimte maar ook voor bijvoorbeeld een stagiaire. Dit gedeelte is nauw betrokken bij de begane grond omdat het een open ruimte is.”
Denken jullie ooit iets meer te doen met deze verdieping?
“Als we ouder worden en niet meer hoeven te werken, dan willen we hier een extra slaapkamer van maken. Hier hebben we ook al rekening mee gehouden toen we dit bouwden. Zo zie je bovenin stopcontacten. Mochten we ooit het plafond dichten voor een extra slaapkamer dan hoeven we niet het hele huis om te gooien voor extra elektriciteit. Een vooruitziende blik van ons, dus.”
Wat is het allerfijnst aan werken aan huis?
“De eerste jaren werkte ik vanuit huis en kreeg regelmatig klanten over de vloer. Dat vond ik toch niet zo fijn. Sommigen kwamen zelfs op een zondagmiddag spontaan langs op de fiets. Zo’n atelier is ideaal. Je kunt echt aan het einde van de dag de deur achter je dicht doen en een paar meter verder op thuiskomen. Tijdens vakanties zijn we ook niet te vinden in het atelier. In november 2004 kochten we het stuk grond waar ons atelier nu staat. Met een stel vrienden heb ik toen met een betonschaar een gat in de heg, die tussen beide gebouwen staat, gemaakt, als symbool om dit werkgedeelte te openen. Met zo’n atelier aan huis wordt thuis ook meer thuis.”
Zaten jullie met de inrichting op één lijn?
“Zeker. We kennen elkaar al 23 jaar en in de loop der jaren zijn we flink naar elkaar gegroeid. Natuurlijk hebben we verschillende ideeën maar we komen er altijd wel uit. Zo’n spanningsveld is juist goed. Rob wilde graag een grote bank in onze compacte woonkamer maar dat vond ik wel een beetje teveel van het goede. De compromis was een ligstoel. Rob kreeg ‘m uiteindelijk voor zijn verjaardag. Hij zit/ligt heerlijk! Het is zijn stoel maar stiekem zit ik er net zo vaak in.”
Hoe zijn jullie creatief omgegaan met de compacte ruimte?
“Ons huis is door de jaren heen niet gegroeid qua volume maar wel qua look. Rob tekende begin jaren 90 dit huisje en bouwde het met minimale middelen. Toen de ruwbouw stond, leerde ik ‘m kennen. Rob’s huisje stond er al maar de inrichting was totaal niet mijn smaak. Door de jaren heen is er flink verbouwd. Zo zat de slaapkamer eerst beneden omdat dat van de gemeente moest. Later is deze naar boven gegaan zodat de woonkamer groter werd. Vier jaar geleden was de laatste verbouwing: de buitenkant isoleerden we bijvoorbeeld met leien, een gebruiksvriendelijk materiaal wat goed tegen aanslag van alle bomen kan. Met de hogedrukspuit ziet alles er weer mooi uit.”
En de voordeur is niet echt een voordeur, zag ik..
“Klopt, in Brabant komt niemand door de voordeur. Wij Brabanders pakken altijd de achterdeur! Dus die van ons werd overbodig, net als de hal. Deze ruimte trokken we bij de badkamer zodat deze groter werd. We namen een gietvloer met vloerverwarming, plaatsten veel glas in huis om echt dat binnen-buitengevoel naar boven te halen. De tuin telt voor het grootste gedeelte mee van wat er binnen gebeurt. Veel mensen die hier langskomen, beseffen niet dat we op slechts 60m2 wonen. Dat komt ook door de grote tuin en het feit dat alles wit is en we met veel glas werkten. Het maakt het geheel meer ruimtelijk.”
Ik zie ook een trap in huis die erg lijkt op eentje uit een zeilboot..
“Het is oud hout wat we uit een winkel gesloopt hebben om een trap van te maken. De treden nemen zo minder ruimte in. Het tapijt aan de wand is door een geliefd oud-collega op de trapwand op maat gemaakt. Het is doorgelegd op de bovenverdieping waar onze slaapkamer en Rob’s muziekruimte zijn. Rob is muzikaal, speelt o.a. gitaar en mondharmonica in een band. Hij stond zelfs eens in het voorprogramma van Clouseau. De wand met gecapitonneerde knopen maakten we zelf met bloed, zweet en tranen. Het was zo´n succes dat we dat later ook in ons atelier hebben doorgezet. De wand met gecapitonneerde knopen maakten we zelf met bloed zweet en tranen, het was zo’n succes dat we dat later ook in ons atelier hebben doorzetten.”
Zitten jullie regelmatig buiten?
“Als het mooi weer is, zitten we altijd buiten. De zithoek bij de zwemvijver maakten we zelf op maat van oude onderstellen van stoffen tafels met weer de oude traptrede. Het staat al zeker 20 jaar buiten en is onverwoestbaar. Ook als het kouder wordt, zitten we gezellig met z’n allen rondom het vuur. We hebben ook zwemvijvers omdat ik een zwembad niet bij het geheel vond passen. We maken de vijvers eens per jaar schoon. Het leuke is dat hij vol met kikkers zit. In de zomer komen ze zelfs in huis. En extra leuk: vanuit ons atelier duik je zo na je werkdag de vijver in!”
Wat doet die wigwam eigenlijk in de tuin?
“Dat is voor een project in Brazilië. We maakten deze van onze eigen bamboestokken, die door de sneeuwval af zijn gebroken. We vonden ‘m zo leuk dat hij maar is blijven staan. Als we ‘m zat zijn, doen we ‘m weg maar voorlopig blijft hij staan.”
En al dat groen rondom het huis is fijn om te wonen, neem ik aan.
“Dat is zeker een van de redenen waarom wij dit stuk grond kochten. We wilden graag in de natuur wonen. Achter ons atelier staan twee tamme kastanjebomen en hiervoor staat een grote walnotenboom. Hij zit nu vol met walnoten. Helaas zijn we altijd te laat; de eekhoorn is ons altijd voor..”
Wat is je favoriete hoek in huis?
“Ik vind het heerlijk om op de ligstoel in de woonkamer met de open haard aan én de deur open te relaxen. Ik hou van frisse lucht maar het moet tegelijkertijd ook lekker warm zijn. Fijn ook want de terraszonwering van Luxaflex op ons terras zorgt ervoor dat je heerlijk beschut zit. In de zomer doen we het vaak open, hij komt net tot aan de woonkamer en onze zwemvijver.”
Zijn jullie huismussen?
“Dat zijn we door de jaren heen wel meer geworden. Rob wilde altijd een huis bouwen om thuis te komen zodat hij daarnaast veel kan reizen. Nu we dat eenmaal hebben, merken we dat als we de rust opzoeken, bijvoorbeeld op een camping, we vaak snel weer thuiskomen omdat niks kan tippen aan onze tuin.”
Is het project wel eens af?
“We hopen ooit dat we iets groter mogen wonen dus extra mogen bij bouwen. Afgelopen weekend hebben we al stiekem plannen gemaakt. Dat zou echt mooi zijn. Sinds een jaar zijn we weer bezig met inrichten, de lamp boven de eethoek is ook net nieuw. De bank die er nu staat is al 20 jaar oud. Die mag best eens weg dus wie weet wat er nog komt. De eettafel vonden we in een magazijn en namen we mee en knapten we op.”
Wat is het meest dierbare stuk in huis?
“De twee oranje stoelen in de woonkamer. Die vind ik heel mooi. Dat zijn blijvertjes. En natuurlijk onze lounger hoewel ik wel denk dat als je 70 bent je er niet zo snel meer uit komt…”
Heb je een aantal goede tips voor compacte huizen?
“Begin in een klein huis altijd eerst met het functionele. Dat vinden mensen vaak niet leuk want dat is natuurlijk het inrichten. Nog zo’n tip: klein huis, grote gebaren. Mensen zijn ‘murenplakkers’: die plaatsen een kastje hier en nog een kastje daar. Wees niet te bang zijn om dingen te doen in huis. Schilder niet een muurtje, maar meteen de hele wand. Ik zeg altijd ‘niet freubelen op de vierkante meter’. Pak het juist groots aan.”
Vertel eens wat over je raambekleding?
“In ons atelier kozen we bewust voor een systeem van Luxaflex waarbij je toch nog naar buiten kunt blijven kijken. Dan heb je extra privacy maar wordt de ruimte toch afgesloten. Het was een bewuste keuze om geen gordijnen te nemen. Het is gewoon niet nodig. Ons huis is omringd door bamboe dus de privacy hebben we al. Ik vind het heerlijk om ’s avonds naar buiten kunnen kijken en als je met klanten zit of de zon schijnt fel, dan kun je makkelijk het rolgordijn dichtdoen. Ik vind raambekleding ook niet nadrukkelijk aanwezig, dat doen gordijnen wel. In het atelier kozen we voor witte bekleding en kozijnen, in het woongedeelte is het juist zwart. Dat geeft een mooi contrast.”
Wat is jullie woondroom?
“Wonen in Brazilië lijkt ons wel wat.. We zijn nu ook een huis aan het bouwen in Frankrijk en dat lijkt ook erg leuk. Ik heb er lang geleden gewoond en spreek de taal goed. We zouden graag buiten Nederland op een zonnige plek willen wonen, maar een mooi chalet in een sneeuwgebied mag ook wel hoor. Het hoeft niet perse groot. Ik zou nooit in een groot huis willen wonen. We bouwen wel grote huizen maar zelf heb ik er niets mee. Klein en compact vind ik leuk om mee te ‘stoeien’. We hebben alles wat we nodig hebben hier. Ik kwam vanuit mijn studentenkamer hier wonen, ik weet niet beter. Het liefst blijf ik hier wonen tot aan mijn tachtigste, gezellig met alle buren. Met de rollator en al!”
En nog even over die raambekleding… Wist je dat Luxaflex een brede collectie stoffen en kleuren heeft? Zo vind je altijd wat bij jouw interieur past en als je door de bomen het bos niet meer ziet (want teveel keuze!) dan is er gelukkig altijd nog een Luxaflex specialist waarbij je terecht kunt voor advies. Fijn ook: alle producten worden altijd op maat gemaakt, dus je vindt altijd de juiste rolgordijnen en (houten) jaloezieën voor in huis, ook voor de meest kleine of meest grote ramen. Ik ben fan!
Dit is een inspirerende samenwerking met Luxaflex.
Beeld © Elisah Jacobs/InteriorJunkie
