Binnenkijken op een woonboot

De allereerste drijvende binnenkijker!

Buiten maak ik een sprongetje van geluk. Want dit wordt zeker een bijzondere binnenkijker. Eenmaal binnen kan ik mijn enthousiasme niet voor me houden; wat een coole plek om te wonen. Sterker nog: ik wil nu ook een wonen op een woonboot.

Ik ben te gast op het woonschip van Malu Kirschbaum en haar vriend Victor Knaap die ergens op de Amstel in Amsterdam dobbert. Malu werkt als lifestyle journalist voor verschillende tijdschriften als Grazia, Fab en Beau Monde. Daarnaast heeft ze haar eigen online magazine www.benewed.com. Samen met haar vriend Victor Knaap (eigenaar van MediaMonks) woont ze op een woonschip in Amsterdam, die ze recentelijk hebben verbouwd.

Van buiten een oud vrachtzeilschip uit 1901, van binnen een eclectisch interieur uit 2013. Juist die tegenstellingen maken van deze boot een prachtige plek om te wonen. Victor kocht het schip op zijn achttiende voor 30.000 gulden met de hulp van zijn ouders, knapte hem op en woonde er tijdens zijn studie samen met een goede vriend. Toen hij zijn grote liefde Malu tegen het lijf liep en de twee wilden samenwonen, kon het ook niet anders dan de boot verbouwen tot een écht woonschip.

Wonen in een vissenkom

Ik kom binnen in de stuurhut welke nu fungeert als kantoor- en zitplek. “Net een vissenkom,” aldus Malu, want als je hier zit, ben je voer voor nieuwsgierige toeristen. Toch is het een heerlijke plek met panoramisch uitzicht op de Amstel en de omliggende grachtenpanden. Via de trap loop je direct de woonkamer met open keuken binnen. Achterin het schip is een grote loungehoek gebouwd, achter de keuken vind je de badkamer met daarachter de slaapkamer. Wat me opvalt? Geen deuren. In plaats daarvan zijn er schuifdeuren om ruimte te besparen. Ideale oplossing.

Hoe zag deze boot er vroeger uit?

Victor:“Het schip was ooit een zeilend vrachtschip, gebouwd in 1901, waar nooit een motor in heeft gezeten. In de oorlog, toen brandstof heel schaars was, werd het weer renderend om goederen zeilend te vervoeren. Na de oorlog zijn alle schepen definitief gemotoriseerd en bleef deze hier gewoon in de Amstel liggen. In de originele vrachtschepen waren alleen de stuurhut en de roef, de ruimte eronder bewoonbaar. Het ruim van het schip werd gebruikt voor de vracht.”

Wat dacht je op je achttiende? Laat ik eens een boot kopen…
Victor: “Niet echt. Ik kon gewoon voor heel weinig een oud binnenvaartschip kopen en dat leek me de ideale plek om te wonen gedurende mijn studententijd. Destijds hadden woonbootbewoners nog een ‘hippie-status’, maar dat is in die 15 jaar dat ik hier woon wel behoorlijk veranderd.”

Klinkt origineel, zo’n studentenboot..
Victor: “ Ik heb hier jaren met een vriend gewoond die nu kunstenaar is. We hadden het schip opgedeeld in twee slaapkamers, twee badkamers en één woonruimte. En er stond maar één gaskachel. Dat was best afzien in de winter…”

Een boot verbouwen tot woonhuis. Hoe doe je dat eigenlijk?
Malu: “De woonboot is over het water naar een scheepswerf in Zaandam vervoerd. Dat duurde ongeveer twee uur. Daar is hij compleet gestript tot op het staal en hebben ze al het laswerk gedaan. Vervolgens is hij naar een timmerwerkplaats in Amsterdam gebracht en hebben ze het binnenwerk gedaan. Al met al heeft het negen maanden geduurd. Een hele bevalling!”

En wie heeft het interieur ontworpen?
Victor: “Samen met een bevriende architect (Jasper van Grootel, eigenaar van JSPR, red.) heb ik een keer midden in de nacht de eerste schetsen gemaakt. De meest extreme ideeën kwamen naar boven, zoals een jacuzzi onder de vloer en een hydraulisch dak met zonnepanelen en grasmatten onder het mom van ‘duurzaam wonen’. Helaas waren sommige dingen te duur of niet haalbaar omdat het schip een monument is en je van de buitenkant bijna niets mag veranderen. We mochten er van de gemeente helaas geen ‘spaceship’ van maken.”

Wat waren de grootste obstakels?
Victor: “Alles duurt twee keer zo lang dan met een gewoon huis. Niets staat waterpas en alles loopt rond en scheef. Aan de muren kun je bijvoorbeeld niets hangen. Het is dus anders dan een normaal huis verbouwen. Daarom hebben we ook de hulp ingeschakeld van een  gespecialiseerde woonbotenarchitect voor de detailtekeningen en scheepstimmermannen voor de bouw. Die weten precies hoe je dingen moet aanpakken op een schip. Zo moet je bijvoorbeeld rekening houden met het gewicht: de keuken en badkamer zijn van beton, dus dat betekent dat de rest ook verzwaard moest worden, anders kwamen we scheef te liggen.”

Waar woonden jullie in de tussentijd?
Malu: “In een gemeubileerd appartement op de Keizersgracht. De laatste twee nachten sliepen we in een hotel hier om de hoek, omdat de huur afliep en het beton in de badkamer nog moest drogen. Ik vond het heerlijk, maar Victor kreeg de kriebels. Hij miste het wonen op een boot. Het idee dat je overal buren hebt, vond hij maar niets. Hier heb je wel buren, maar zit je niet zo dicht op elkaar.”

Was het echt zo erg?
Victor: “Ik vind wonen in een appartement echt verschrikkelijk. Alsof je constant in de gaten wordt gehouden door de buren. Op een boot heb je veel meer vrijheid. Ik wil nooit meer ergens anders wonen.”

Zitten jullie qua inrichting op één lijn?
Victor: “Ik luister gewoon naar Malu. Dat is het allerbeste….”
Malu: ‘Victor heeft de basis gedaan, ik de inrichting. De perfecte verdeling.”

Dan stel ik deze vraag maar aan Malu: hoe kun je jullie woonstijl het beste omschrijven?
Malu: “Eclectisch, rauw, industrieel met een beetje vintage. De lampen boven de eettafel komen bijvoorbeeld van Marktplaats. Ze hebben ooit in de Herman Brood galerie gehangen. Dat vond ik nou een leuke vondst. Voor de rest hebben Victor en ik ons voorbereid op de inrichting door met een hele stapel woonbladen aan de slag te gaan. Alles wat we mooi vonden, scheurden we uit. We zaten verrassend goed op één lijn: veel grijstinten en verweerd hout. Ook vonden we het belangrijk dat de boot ‘party proof’ zou worden; we houden namelijk wel van een feestje. Met Koninginnedag, Oud & Nieuw en met verjaardagen staat het hier vol met feestgangers. Dat moet het interieur wel aankunnen. Er is gelukkig nog nooit iets stuk gegaan…”

 

Wat is het topstuk in huis?
Malu: “Het kleed. Ik vind het een echte eyecatcher in huis. Ik ben er gewoon verliefd op. Ik was er al een tijdje naar op zoek. De meeste ‘recoloured carpets’ zijn erg duur en sommigen hebben te lang in het badje gelegen, dan zie je de print niet goed. Deze is perfect en de kleuren komen terug in de woonaccessoires en onze kunst. “

Wat was het eerste meubelstuk dat jullie kochten?
Malu: “De Eames stoelen aan de eettafel, die hadden we al langer op het oog. Die van ons kochten we bij BeBob in verschillende kleuren. Het is ook een goede investering, want deze vintage exemplaren worden alleen maar meer waard.”

 

Zijn jullie echte huismussen?
Malu: “We zijn vaak op pad. Victor reist geregeld voor zijn werk (zijn bedrijf heeft kantoren in Hilversum, New York, Londen en Singapore, red.) en ik ben ook vaak de hort op. Dan is thuiskomen wel fijn. Huismussen zijn we dus niet omdat we niet vaak thuis zijn, maar als we er zijn, dan willen we wel thuiskomen in een comfortabele plek.”

Onder het mom van ‘een huis is nooit af’… Wat wordt het eerstvolgende project in huis?
Malu: “De bank. Die moet echt weg. Ook willen we graag nog raambekleding in de stuurhut, omdat we daar vaak zitten te werken. Anders schijnt de zon zo op je laptop. En we gaan de dekschuit hiernaast (Malu wijst naar een kleiner schip zonder opbouw, dat naast hun woonboot dobbert) ombouwen tot terras, zodat we in de zomer ook lekker buiten kunnen zitten. Eigenlijk is een boot nooit af…”

 

Vertel eens iets over die tekst aan de muur: ‘F*** it. Let’s go to New York’
Malu: “We wilden eigenlijk een kunstwerk aan die muur, want dat is de enige rechte muur in het schip, maar toen stuitte ik op deze sticker. Victor had toen net een kantoor geopend in New York, dus toen heb ik ‘em als cadeautje voor hem gekocht.”

New York dus… Zouden jullie er ook willen wonen?
Malu: “Victor roept steeds dat hij er eigenlijk er een paar maanden moet gaan zitten. Dus die kans zit er nog wel in. En dan ik ga wel mee natuurlijk!”

Maar op de woonboot zullen jullie altijd blijven wonen?
Malu: “Jazeker! We gaan nooit meer weg. Tenzij ik ooit een drieling baar…”

 

Na twee uur rondlopen op de woonboot kom ik terug op mijn opmerking. Zeebenen moet je namelijk wel hebben. Een mietje als ik ben, word ik na een paar uurtjes een beetje dizzy. Nee, een woonboot is (op dit moment) niets voor mij, maar toch hoop ik ooit de trotse bezitter te zijn van een paar zeebenen inclusief een bijpassende woonboot..

Scroll naar beneden voor nog meer beeld.

Nog meer binnenkijkers van eigen hand:

Nog meer binnenkijkers van eigen hand:

• Binnenkijken in een huis vol tweedehands vondsten.
• Vijftig tinten grijs op IJburg.
• Binnenkijken bij modeblogger Liza Chloé.
• Binnenkijken bij die andere modeblogger: Sabrina van afterDRK.
• Binnenkijken in de wereldse woon-werk-woning van Agnes in Den Haag.
• Van zijdeweverij tot Londens woonhuis.
• Scandinavië in hartje Amsterdam.
• Binnenkijken in een prachtige villa op Ibiza.
• Binnenkijken bij blogger Leroy van Commedesleroi.
• Neem hier een kijkje in het klassieke huis van journaliste Karlijn Visser.

© Elisah Jacobs

Volg Interior Junkie ook op Twitter Facebook Pinterest Instagram